An Atypical Architectural Practice – DS | From Rural Painting to Landscape – From Documentation to Preservation

“An Atypical Architectural Practice – DS | From Rural Painting to Landscape – From Documentation to Preservation” is an attempt to discuss two special areas of architecture, namely landscape architecture and documentation for preservation, based on the personal experiences of Deniz Aslan and Sevim Aslan, the co-founders of DS, a firm specializing in these areas. Their personal stories, from their student days to the beginning of their professional careers and from there to this day, offers clues about the stages architectural practices in Turkey have gone through during this period (the last thirty years). As we listen to them, we come to understand that architecture is not only about designing buildings, and begin to intuit its multi-dimensionality and richness when placed in the proper context and as part of the relationships spanning the past, present, and future. Together with them we feel the excitement of getting to know the material, conducting experiments, discovering new methods, and engaging in research that occasionally approaches the work of a detective. There are also failures, settling of accounts, and even resentments. Their experience introduces us to other actors who have shared or still share a similar passion-actors who passionately love the grown and the built, following their life cycles with great interest, sharing what they learn with their students, putting it into writing and letting it go around. 

Constituting one part of the book’s long title, “From Rural Painting to Landscape” points at the common perception regarding the concept of landscape. Probably because of the perception based on “rural painting,” even many architects today think landscape architecture is about “gardening.” The second part of the title, “From Documentation to Preservation,” refers to the fact that ideal preservation depends on the quality of documentation. The concept of the “atypical” in the title offers the key to the way the book is set up. This is not a typical memoir, a portfolio, or an attempt to read praxis through theory. The book is based on the people, projects, and experiences that constitute thresholds in the lives of Deniz and Sevim Aslan. As such, the book has a highly personal aspect to it. The way some of these thresholds are presented can be seen as case studies in terms of the method employed-with a contextualization that takes snapshots of both the professional practices and the academic world at different points in time.

The book, translated into English by Cem Akaş, was designed by Aslı Altay.

“Atipik Bir Mimarlık Pratiği Olarak DS | Kır Resminden Peyzaja – Belgelemeden Korumaya” peyzaj mimarlığı ve korumaya yönelik belgeleme konularında uzmanlaşan DS’nin kurucu ortakları Deniz Aslan ve Sevim Aslan’ın deneyimleri üzerinden mimarlığın bu özel alanlarına girmeyi deniyor. Öğrencilik yıllarından profesyonel yaşamlarının başlangıcına, oradan da günümüze kadar gelen kişisel öyküleri aynı zamanda bu tarih aralığında (son otuz yıl) Türkiye’deki mimarlık pratiğinin hangi evrelerden geçtiğine dair ipuçları sunuyor. Onları dinledikçe mimarlığın bina tasarlamaktan ibaret olmadığını kavrıyor; bağlamı ve geçmişi-bugünü-geleceğiyle ilişki içinde bakıldığında görünmeye başlayan çokboyutluluğunu, zenginliğini sezmeye başlıyoruz. Materyali tanımanın, deneyler yapmanın, yeni yöntemler keşfetmenin, kimi zaman dedektifliğe varan araştırmanın heyecanını onlarla birlikte hissediyoruz. Tabii hüsranları, hesaplaşmaları ve hatta küskünlükleri de. Onların deneyimleri, benzer aşkla yaşamış/yaşayan başka aktörleri tanımamıza da yardımcı oluyor. Bitkiyi, taşı-toprağı aşkla seven, yaşam süreçlerini merakla izleyen; bilgisini öğrencileriyle coşkuyla paylaşan, yayımlayan, çoğaltan aktörleri.
Kitabın uzun başlığının taşıdığı ikili ifadelerden “Kır Resminden Peyzaja”, peyzaj kavramının yaygın algısına işaret ediyor. İşte tam da o ‘kır resmi’ algısından dolayı olsa gerek bugün pek çok mimar bile peyzaj mimarlığını ‘bahçecilik’ zannetmekte. “Belgelemeden Korumaya”, ideal korumanın belgelemenin niteliğine bağlı olduğuna atıfta bulunuyor. Başlıktaki “atipik” kavramı ise kitabın kurgusunun anahtarı aynı zamanda. Bu kitap tipik bir anı kitabı, bir portfolyo yayın veya pratiği kuramsal bir zeminden okuma denemesi olarak kurgulanmadı. Kitap, Deniz ve Sevim Aslan’ın yaşamlarında eşik oluşturan kişiler, projeler ve deneyimler  üzerine kurgulandı. O bakımdan alabildiğine kişisel bir yanı var. Eşiklerin bazılarının ele alınış şekli –gerek meslek pratiğinin gerekse akademik ortamın farklı zaman dilimlerinden kesitler halinde sunulduğu bağlamsallıklarıyla– yöntem açısından adeta birer vaka analizi olarak da değerlendirilebilir.

İngilizce çevirisini Cem Akaş’ın yaptığı kitap Aslı Altay tarafından tasarlandı.