Geleneksel Yapı Teknikleri

Kendi evini inşa etmek, büyülü ve çekici bir çağrı.

Peki gerçekten mümkün mü? Çok yakın bir tarihe kadar, hepimizin yaşadığı ev kendi ellerimizle ve köy imecesi ile yapılıyorken; Çölde, kutuplarda, dağ başları, nehir kenarlarında ya da çok uzak adalarda. Bütün insanlık coğrafyalarına özel tasarımlar ve nesilden nesile aktarılan bir sintineler mevcuttu. Taş seçiminden, ağaçların kesileceği mevsim hatta ay tartışmaya kadar, şimdi bilimsel insanı hayrete düşüren bir teknik ve tasarımla. genelinde bu yapılar binlerce blok halinde okuyor. Betonun altmış yıllık ömrü, bunlar sadece güldürüyor.

İster kendi elleriniz ve kararlı bir dayanışma ağı içinde evinizi yapmaya karar verdiniz, isterseniz bir usta ile anlaşıp işe koyuldunuz. Gözünüz kör, kulağınız sağır ve ellerinize bağlı olmasın. Artık kendi evini, demokratik desteği, iç ayrılık kadar profesyonellerin insafına bırakmaya razı olmayan bir bakış açısı egemen oluyor. Bunun Türkiye'deki örnekleri azımsanmayacak kadar arttı. Hem de ortaya çıkan yapılar, parmak ısıtıyor. Malzeme ile iklim arasındaki denge, araziye oturuş, daha sonra kullanılan değer ve en kritik insan içinde iyi hissettiren evler, hepsi mümkün.

Melih Aşanlı geleneksel sanat bilgilerinin üzerine, uzun yıllar süren özverili onarım ve heykel tekniklerinin de eklenmesiyle, kendisi gibi geziye yerleşen veya yerleşmeye istekli gönüllüler için muhteşem bir rehber kitap hazırladı. Arazi, toprak ve arazinin sınırına evinizi oturtacağınızdan başlayarak, malzemeleri sınıflandırarak, temelden çatıya kadar evinizi inşa etmek için yahut ustaları yönlendirmenizi sağlayacak kitapla merak uyandırıyor. Melih Aşanlı belki de anlattıklarının özünü şöyle özetliyor;

“Suyun, evliliğin, taşın, ağacın doğasını idrak etmek, algılamak ve gerekli ilkeler. Malzemelere hükmetmeye çalışmadan da, sadece uyum sağlama ihtiyaçlarımızı karşılayabileceğimiz aslında eski olan güncel bir teklif ile ne isterseniz yapmakta özgürsünüz.”

Aslında bütün Mesele de özgür olmak değil mi?