Arzu Mimarlığı

Arzu Mimarlığı, mimarlığın akılcılığına, işlevselliğine, denetimciliğine meydan okuyan; disiplinini çözen; sınırındaki aşan ve bozan; Orada yaratıcı alanlar değiştiren pratiklerle pratikleri konu edinen yazılardan oluşuyor. Bu derlemede, hayalle hakikatin arasında gidiş gelişler, kurulmuş yapılar bozan, yeni dünyalar kuran Piranesi var. Bir gezginin düşsel kentlere pusulasız yolculuklarını anlatan Italo Calvino ile göçebeler için geçici, değişken, kurmaca kent temsilleri üretilen Constant var. Odaların kurguladığı sonsuz labirentler var. Babil Kulesi ile Yeni Babil var. Mimarinin sabit anlatımlarının yerine ötekiliği, başkalaşımı, sürekli bir oluşma biçimini koyan Derrida var; Deleuze ve Guattari var. Rasyonel, işlevsellik mimarlığının, sermayeci sistemi, evi bir makineye, bir tüketim nesnesine dönüştürmesini eleştirirken, mimariliği sanatla kaynaştıran Gordon Matta-Clark, Rachel Whiteread, Cornelia Parker ile bir türlü kurulamayan endüstri ürünü evi sessiz filminin konusu yapan Buster Keaton var. Mimarlığı düş imgeleri olarak gören gerçeküstücüler; onu "hayatı dönüştürmenin bin yolu üzerine deney yapma aracı" haline getiren sitüasyonistler var. Bir nadire kabinesi, bir hafıza sarayı, bir özerklik abidesi, "erotik ıstırap katedrali" ile Kurt Schwitters var.